زجل
فتفوت افندى
فتفوت افندى متفتت ميت فتفوته
والفتفوته يابوى تتفتت ميت حدوته
نفسه يصيف فى مارينا
احلامه قد النمله صغنطوته
وحياته زى الكنبه المكسوره
ايامه زى البحر الميت
حكيوه ملتوته
عاشر يوم منه فى الشهر
مشلاقى حق البسكوته
ومراته فاتحاها عالبحرى
فاتحه حساب فى البنك الاهلى
مره ميار ومره انهار
والاسم ياخواتى ستوته
فتفوت افندى
جيوبه انضف م الصينى
كل عشاه وغداه عالنوته
نفسه يقب على وش الميه
ياكل كافيار ويركب كده كار،
والفشه تبقى منفوخه
بس الدنيا مطلعه عينه
وعين اهاليه
كل شويه زى الكوره
تشوط كده فيه
فتفوت افندى
تقرا عليه الفاتحه والرحمن
مستنى يقابل الجلطه بالاحضان
وكلها موته
فتفوت افندى
بعد ما كان مترين
والعرض ييجى سبعين
دلوقت العين بتشوفه
يتنطط ولا فطوطه
بقلمى /رضا البوشى
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق